سلام عليكم .از آشنايي با وبلاگتون بسيار خرسندم .خوب، بدون كامپيوتر بودن هم حال وهوايي داره كه شما تجربش كرديد .اميدوارم اين تجربه تلخ رو ديگه نكنيد .دعا كنيد برا منم پيش نياد .

التماس دعا .يازهرا

سلام.

ممنون از لطفت. وبلاگ تو هم فضاي آرامش بخشي داره.

راستي ما در سفر جنوب همسفر بوديم ؟

خب مي رفتي كافي نت

اين دفعه كه گذشت، ولي آباجي، بين خودمون باشه، از اين به بعد جنس منس كم داشتي بوگو خودم مرغوبشو مي رسونم D:

البته اين با بچه درس خوندن واس ما عادي شده ... سخت نگير ... من که ميشينم با آبجيم مي خندم به ورق هاي مچاله! تازه واسه خنده هاي خوشگلش خودم هم چند تا خوشگلشو مچاله مي کنم

علي علي

هوالمحبوب. يادت رفت از تنبلي و كم كاري بنويسي و اينكه صد بار گفتم مطلب بنويس ... پشت گوش انداختي ...
حداقل 20 روز ما كامپيوتر داشتيم. ديگه به من چه 10 روز خونه مثل كاروان سرا بود و تو هم كوزت كاروان سرا بودي ... نمي تونستي كاري بكني ... من مطلب تو وبلاگ نوشتم. البته تا باشه از اين مهمون ها باشه ... حاجي خوري !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

تازه اين عكس كيه ... آخرين عكس را مي گم ... پاچه خواري !!!! من كه مي دونم عكس مدير پارسي بلاگه ... چيه ؟ مي خواي نوشت را برگزيده كنه ؟!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟

تازه دارم مي شناسمت ...