سلام

1- فرهنگ‏سازي. توي مملكتي كه يه دوره فرهنگ‏سازي مديريت‏شده منفي انجام ميشه و توي دوره بعد از اون ور بوم ميفتن.

صرف نظر از دولت كه هيچ انتظار فرهنگي نميشه ازش داشت، نهادهاي تحت نظر مستقيم رهبري هم كه مثلا بايد دقيقا بر اساس رهنمودهاي امام و رهبري و بر اساس آرمان هاي انقلاب حركت كنن ، واقعا سير چندش‏آوري دارن.

سازمان تبليغات اسلامي، حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي. حوزه‏هاي علميه، سازمان محترم صداوسيما و خيل عظيم سازمان ها و نهادهايي كه در ادعاي مديريت فرهنگي گوش فلك را كر كرده اند به واقع هيچ عرضه‏اي نداشته‏اند. هيچ عرضه‏اي. دست كم در اين مورد.

دل خودمان را به صداوسيما خوش كرده‏ايم كه توي طرح امنيت اجتماعي، كمك خوبي به نيروي انتظامي كرده است. اما آيا كار صداوسيما همين است؟ چند روز ديگر كه ماه مبارك رمضان از راه رسيد، بايد بنشينيم و به حال صداوسيماي عوامانه عوام زده عوام فريب گريه كنيم. هزينه‏هاي سرسام آوري كه مشخص نيست چه تاثير فرهنگي مثبتي داشته اند.

2- جامعه ما يك جامعه مسلمان است. خواص مذهبي جامعه از مردم انتظار دارند به چارچوب‏هاي شرعي پايبند باشند.

با همه اعتقادي كه به لزوم پايبندي به احكام شرعي دارم، اين حق را به دختران و زنان جامعه مي‏دهم كه وقتي مي‏خواهند از خانه بيرون بزنند، خود را به هزار طراحي و نقاشي بيارايند. جامعه‏اي كه يك روز رييس‏جمهوري چون خاتمي دارد با آن نوع اطرافيان و چند روز بعد رييس جمهوري همچون احمدي نژاد، انتظار بيشتري نمي توان از آن داشت.

3- سر پل صراط جاي خوبي براي جواب اين سوال است كه رؤساي پيشين دولت‏ها، مخصوصا مسئولين محترم دولت تعديل اقتصادي، به چه حقي متعمدانه يا دست‏كم از روي ناداني و نفهمي، سن ازدواج را در طول يك دهه آن‏چنان بالا كشيدند كه اگر همه عقلا هم جمع شوند نمي‏توانند دست كم تا 50 سال آينده آن را تعديل كنند.

4- ببخشيد اين همه پرحرفي كردم. بگذريم. به نهادهاي فرهنگي و دولت و بقيه ان‏هايي كه مسئوليت رسمي دارند، هيچ اميدي نيست. حتا يك درصد. تنها راهي كه مانده است، رشادت زنان و دختراني همچون شماست كه مي‏تواند با حركتي صرفا فرهنگي از جنس همين نوشته‏ها به تدريج فضاي فرهنگي جامعه را تغيير دهد.

يادمان نرود ما زماني را پشت سر نهاده‏ايم كه دختران با حجاب، امل و بدسليقه و غيرقابل تحمل تبليغ مي‏شدند.

باز هم از پرحرفي‏ام پوزش مي‏خواهم.