صحرای بلا یا به قولی میدان امتحان در سرتاسر تاریخ وسعت دارد و کار به یک "یا لیتنی کنت معکم "ختم نمی شود اگر مرد میدان صداقتی، نیک به خود بنگر که تو را نیز با مرگ انسی این گونه هست یا خیر؟ احلا من العسل....
اگر هست که هیچ، تو نیز از قبله داران دایره طوافی، و گرنه...... دیگر به جای آنکه با زبان ریارت عاشورا بخوانی، در خیل اصحاب آخر الزمانی حسین، با دل به زیارت عاشورا برو.
ضحاک بن عبد الله مشرقی را که می شناسی! عصر عاشورا از جبهه حق گریخت بعد از آنکه صبح تا شب را در رکاب اما م شمشیر زده بود. خوف فرزند شک است و شک زاییده شرک و این هر سه، خوف و شک و شرک، راهزنان طریق حقند. که اگر با مرگ انس نگیری. خوف راه تو را خواهد زد و امام را در صحرای بلا رها خواهی کرد. شب هر چه در خویش عمیق تر می شود، اختران را نیز جلوه ای بیشتر می بخشد و این سر الاسرار شب زنده داران است.
دوستان شتاب کنید، قافله فرج در راه است. می گویند که گناهکاران را نمی پذیرند؟ آری گناهکاران را در این قافله جایی نیست... اما پشیمانان را میپذیرند. آدم نیز در این قافله ملازم رکاب حسین است که او سر سلسلهی خیل پشیمانان است.
پایین نوشت:
